︎︎︎ MET MIJN TIJD
Script:
Dit is wat ik zie vanuit het raam van mijn kamer.
Er is een tuin buiten, er zijn geparkeerde fietsen en banken voor ontspannende momenten.
Deze beelden worden ondersteboven op de muur van mijn kamer geprojecteerd.
Ze verschijnen ondersteboven omdat ze zijn verkregen met de Pinhole-techniek: mijn kamer
wordt dan de optische kamer (of donkere kamer).
Alles is donker, er is alleen dat kleine gaatje waardoor licht binnenkomt.
Hier zijn die grijze vormen bovenaan de banken. Abstracte vormen ontleend aan een echt
landschap. In het echt.
Het beeld wordt heel langzaam gemaakt,
het duurt minstens dertig minuten voordat het oog het waarneemt,voordat hij zichzelf definieerde op de muren en meubels.
Het kostte me twee volle dagen om deze afbeeldingen te krijgen.
Ik kan deze tijd echter niet definiëren als 'een lange tijd'.
Mijn perceptie is dat ik alles snel leefde.
Ik vond het leuk om te zien dat de beelden vloeiend vormden, samen met de tijd die voorbij was, of die misschien al voorbij was,
was het alsof ik een tijd in de maak zag.
Bergson voerde aan dat er voor die tijd geen afzonderlijke momenten zijn, maar hun conti-
nue stroom die niet kan worden afgebroken, voor zover ze in hun werkelijke duur in ieders bewustzijn worden geleefd, waar psychische toestanden niet slagen maar naast elkaar bestaan.
De tijd van de wetenschap is daarom anders,
waar tijd wordt opgevat als een reeks met elkaar verbonden en meetbare momenten, van de
werkelijke tijd die ieder van ons leeft in ons eigen bewustzijn.
Dit is niet de kamer waar ik gewoonlijk in woon, het is een tijdelijke kamer.
Tijdens de afsluiting van de COVID moest ik verhuizen.
Maar zoals Brian Massumi zegt: “Elke dag was een plek waar niets gebeurt ”.
